Мікалай Семечка не хавае: у жыцці паспрабаваў некалькі прафесій, працаваў і іструктарам па ўпраўленню транспартным сродкам, вальшчыкам лесу, аднак знайшоў сябе на пасадзе машыніста блокавых сістэм трубінных агрэгатаў на Петрыкаўскай міні-ЦЭЦ.
– Я працую ў камунальнай гаспадарцы 15 гадоў. Праца складаная, якая патрабуе ведаў тэхнічнай характарыстыкі катлоў, турбін і генератараў рознай канструкцыі і прызначэння. Я павінен разумець абсталяванне і ўсю сістэмы, якую абслугоўваю, ведаць, як уладкованы кантрольна-вымяральныя прыборы і разбірацца ў іх сведчаннях, мець базавыя кампетэнцыі ў цеплатэхніцы, механіцы, электратэхніцы і водападрыхтоўцы.
Праца машыніста патрабуе таксама ўседлівасці і ўваж-лівасці, умення захоўваць канцэнтрацыю на працягу ўсёй змены. Прыемны бок маёй працы – заработная плата. Яна на годным узроўні, ёсць добры сацыяльны пакет.
Як расказаў Мікалай Валер’евіч, летась Петрыкаўскай міні-ЦЭЦ быў набыты новы кацёл.
– Днямі мы запусцілі вода-награвальны кацёл. У прынцыпе, гэта дазваляе сказаць, што дзякуючы міні-ЦЭЦ горад поўнасцю забяспечаны ацяпленнем і гарачай вадой. Да таго ж, у нас устаноўлена паравая турбіна з генератарам, што дае магчымасць выпрацоўваць электраэнергію і прадаваць яе энергазбыту.
Са слоў героя, каб працаваць на міні-ЦЭЦ, прыйшлося прайсці спецыяльнае навучанне.
– Калі будавалася міні-ЦЭЦ, то ўсіх яе будучых работнікаў адправілі навучацца на працу з паравымі катламі высокага ціску. Распавесці пра работу з такімі агрэгатамі простымі словамі не атрымаецца. Занадта шмат складанай нарматыўнай лексікі.
Міні-ЦЭЦ выпрацоўвае 1,2 мегавата электрычнасці і 6 мегават цеплавой энергіі ў гадзіну. Ток пападае ў агульнагарадскую сетку, а затым раўнамерна размяркоўваецца на пікавыя гарадскія кацельні, каб потым саграваць і асвятляць дамы і адміністрацыйныя будынкі.
Усё, што трэба разумець нашым грамадзянам – гэта тое, што міні-ЦЭЦ працуе выключна на мясцовым паліве: 50 працэнтаў – пілаванне, 50 – шчапа. А ўсё дзякуючы Петрыкаў-скаму эксперыментальнаму лесапаляўнічаму прадпрыемству, якое мае ў адыходзе неабходны нам від паліва – менавіта пілаванне і шчапа і ідуць у якасці асноўнага рэсурсу для працы нашых катлоў. Такая сістэма дае магчымасць зэканоміць вялікія фінансавыя сродкі.
Дровы, лесасечныя адходы і адходы дрэваапрацоўкі з’яўляюцца асноўнай крыніцай мясцовых аднаўляльных паліўных рэсурсаў. І мне ўдвая прыемна, што Петрыкаў – адзін з тых гарадоў, дзе ўтылізацыя адходаў дрэваапрацоўкі і атрыманне цеплавой і электрычнай энергіі ад яе наладжана на такім высокім узроўні.
Наталля ПЕТРУШЭНКА.
Фота Арцёма ГУСЕВА.
Оставить комментарий