Памяць – гэта адзінае, чым мы можам аддзячыць нашых продкаў

Па ўсёй Беларусі ў Дзень памяці Хатынскай трагедыі і ўсіх спаленых у гады Вялікай Айчыннай вайны вёсак прайшлі акцыі смутку, мітынгі і маршы міру.

Мітынг-рэквіем у Але сабраў сотні жыхароў Гомельскай вобласці, сярод якіх была і дэлегацыя Петрыкаўскага раёна.

Вёскі Хатынь і Ала, як і тысячы іншых, сталі ахвярамі нямецкіх акупантаў у час Другой сусветнай вайны.

Губернатар вобласці адзначыў, што нашым землякам прыйшлося зведаць неймаверныя пакуты. У выпаленае папялішча ператварылася вёска Ала, на месцы якой мы сёння сабраліся.

“У памяць пра нявінных ахвяр зямля апранулася ў жалобу. Вечную жалобу. Жыццё так і не вярнулася ў гэтыя мясціны. Хатынь, Ола, як і тысячы іншых вёсак уваскрэслі: у камені, званіцы звоне, нашых сэрцах. Мы гэта не проста памятаем, мы гэтага ніколі не забудзем”, – сказаў Іван Іванавіч.

“Памяць – гэта адзінае, чым мы можам аддзячыць нашых продкаў за заваяваны мір на нашай зямлі”, – упэўнены Сяргей Шамра, кіраўнік па ваенна-патрыятычным выхаванні, настаўнік фізічнай культуры і здароўя сярэдняй школы № 1 горада Петрыкава.
Удзельнікі мітынгу-рэквіема ў Але ўшанавалі памяць нявінна загінулым хвілінай маўчання, затым усклалі кветкі і вянкі.

ГІСТАРЫЧНАЯ ДАВЕДКА:
Вёска Ала была акупіраваная ў канцы ліпеня 1941 гады. Раніцай 14 студзеня 1944 гады нямецкі карацельны атрад разам з вайсковай часткай, якая налічвала каля 1 тысячы салдат, акружыў вёску. Людзей заганялі ў дамы, якія затым падпальвалі. Тых, хто спрабаваў уцячы, расстрэльвалі з кулямётаў і аўтаматаў, кідалі ў агонь жывымі. Такім чынам, было расстраляна і спалена 1758 мірных жыхароў, у тым ліку 950 дзяцей. Пасля вайны вёска Ала не адрадзілася.
Комплекс на месцы спаленай нацыстамі вёскі Ала ў Светлагорскім раёне адкрыты на народныя ахвяраванні вясной 2020 года.

Наталля ПЕТРУШЭНКА,
фота аўтара.