Беларуска-расійскі праект “Цягнік Памяці”, створаны па ініцыятыве верхніх палат парламентаў дзвюх краін, другі год запар збірае актыўных, ініцыятыўных навучэнцаў устаноў адукацыі названых рэспублік.
У бягучым годзе, па выніках конкурсу “Я патрыёт сваёй краіны”, з кожнай вобласці адабрана па восем дзесяцікласнікаў. Сярод школьнікаў ад Гомельшчыны – вучань Курыціцкай сярэдняй школы Ілья Баўсун. Напярэдадні адпраўкі цягніка па гераічных месцах ваенна-гістарычнай славы брацкіх народаў, мы сустрэліся з удзельнікам праекта і яго куратарам, творчым натхняльнікам, педагогам школы Юліяй Шуберт.
Стаць удзельнікам такога маштабнага мерапрыемства – справа ганаровая, але не простая. Педагогу і вучню за кароткі тэрмін патрэбна было падрыхтаваць і прадставіць на агляд высокага журы сваю візітную картку, два відэаматэрыялы, эсэ. Перамозе нашых землякоў спрыяў той факт, што ў школе на годным узроўні пастаўлена работа па патрыятычным выхаванні моладзі. Са слоў дзесяцікласніка, ён, як і яго сябры, прытрымліваецца актыўнай грамадзянскай пазіцыі, цікавіцца гераічным мінулым беларускага народа, шануе памяць аб героях Вялікай Айчыннай вайны. Пры падрыхтоўцы да конкурсу, патрэбна было толькі свае веды, адчуванні, меркаванні сістэматызаваць і аформіць. У гэтым хлопцу дапамагала і настаўляла Юлія Сяргееўна, якая і падштурхнула вучня на вялікую справу.
– Праектам я зацікавілася яшчэ ў мінулым годзе. Была падпісана ў Telegram-канале на “Цягнік Памяці”, адсочвала маршрут, рэпартажы, уражанні ўдзельнікаў і пра сябе адзначала: які цікавы вопыт для падлеткаў! – дзеліцца педагог. – У бягучым годзе прапанавала паспрабаваць свае сілы Ільі. Разам мы прарабілі вялікую работу і дабіліся сваёй мэты.
– Калі Юлія Сяргееўна прапанавала паўдзельнічаць, я адразу згадзіўся. Мець магчымасць разам з аднагодкамі з другіх краін наведваць па маршруце цягніка гарады ваеннай славы, знаёміцца з асноўнымі вехамі другой сусветнай вайны, наведваць музеі, рэканструкцыі тых падзей – жаданне, напэўна, кожнага вучня, – уступае ў размову вучань. – У час мерапрыемства разлічваю больш даведацца пра памятныя месцы, падзеі тых часоў, набыць новых сяброў, аднадумцаў. Несумненна: раскажу ўдзельнікам пра сваю малую радзіму і яе гераічнае мінулае.
Зусім хутка цягнік Памяці рушыць у двухтыднёвае падарожжа па гарадах Беларусі і брацкай Расіі. Ілья разам з другімі юнакамі і дзяўчатамі праедзе разам тысячы кіламетраў, каб пацвердзіць: моладзь памятае пра страшныя ўрокі гісторыі і ўдзячная за мірнае неба над галавой.
Святлана СОБАЛЕВА,
фота аўтара.
Оставить комментарий