У трэцюю нядзелю чэрвеня штогод медыкі Беларусі адзначаюць сваё прафесійнае свята – Дзень медыцынскіх работнікаў. Мы адправіліся на інтэрв’ю да фельчара-лабаранта Цэнтра гігіены і эпідэміялогіі Валянціны Жмодзік, чый паслужны спіс можа некаторых і здзівіць.
Валянціна Аляксандраўна неверагодна сціплы чалавек, яе першай фразай было: “Я люблю працаваць у цені”, але разгаварыўшыся з намі, распавяла пра выбар прафесіі, працоўны стаж, абавязкі і самую галоўную зараз яе ролю – бабулі, якая дапамагае выхоўваць 3 унукаў.
“Я родам з вёскі Адасі, а 9 клас заканчвала ў Смятаніцкай школе. Паступіла на акушэрскае аддзяленне ў Мазырскае медыцынскае вучылішча. Хто паўплываў на выбар прафесіі? Мусіць, старэйшая сястра, якая вучылася на сястрынскім аддзяленні.
Першым працоўным месцам маім быў ФАП у вёсцы Слабада. Праз год мяне перавялі ў Петрыкаўскую ЦРБ у дыспансэрны кабінет. Адпрацавала 2 гады і адправілася ў рэспубліканскі навукова-практычны Цэнтр анкалогіі і медыцынскай радыялогіі імя Аляксандрава ў Бараўлянах на пасаду палатнай медыцынскай сястры. Пасля па сямейных абставінах (памёр бацька) вымушана была прыехаць дадому”.
Больш за 14 гадоў Валянціна Аляксандраўна адпрацавала ў Петрыкаўскай цэнтральнай бальніцы галоўнай медыцынскай сястрой, а агульны працоўны стаж на сённяшні дзень склаў 41 год.
“У кардыялогіі працавала, затым у аддзяленні інтэнсіўнай тэрапіі. Выйшла на пенсію, але медыцынскую дзейнасць не спыніла. Са снежня 2019 года працую фельчарам-лабарантам у Петрыкаўскім Цэнтры гігіены і эпідэміялогіі”.
На пытанні, што было самым складаным і што самым прыемным у прафесіі, адказала так: “Усё, што тычыцца цяжарнасці і нараджэння дзіцяці – гэта сапраўдны цуд да мяне. Праца, якая прыносіць задавальненне ў любы час сутак. Самае складанае… Даводзілася і жыцці ратаваць як дарослых, так і дзяцей. Праца маральна цяжкая, але, мне здаецца, калі ты знайшла прызванне, дзе жыццё і смерць ходзяць поплеч, то скардзіцца нельга. Трэба прыкласці ўсе намаганні, каб дапамагчы людзям”.
Валянціна Аляксандраўна, паводле слоў галоўнага санітарнага ўрача Сяргей Талецкага, работнік незаменны. Зарэкамендавала сябе як дасведчаны спецыяліст, належную ўвагу жанчына надае самаадукацыі, адрозніваецца пунктуальнасцю і стараннасцю.
Два сыны нашай гераіні стварылі сем’і на роднай Петрыкаўшчыне. У вольны ад працы час Валянціна Жмодзік з вялікім задавальненнем спраўляецца з роляй бабулі. Паводле яе слоў, самае галоўнае ў жыцці – шанаваць кожны момант, любіць і берагчы адзін аднаго.
Мы віншуем Валянціну Аляксандраўну і ўсіх, хто мае дачыненне да сферы медыцыны, з прафесійным святам і жадаем усяго самага найлепшага. Пабольш людзей, якія адказна ставяцца да свайго здароўя!
Наталля ПЕТРУШЭНКА.
Фота аўтара.
Оставить комментарий