Мы святкуем дзень Покрыва Прасвятой Багародзіцы.
Падзея, якая лягла ў аснову гэтага свята, узыходзіць да дзясятага стагоддзя, калі на грэчаскую праваслаўную дзяржаву напала незлічонае варварскае войска язычнікаў (нашых продкаў славян), якія пагражалі разбурыць шматлікія храмы, а хрысціян звярнуць у рабства або аддаць на лютае пакаранне. Жыхары Канстанцінопаля, убачыўшы пад сценамі сталіцы лютага ворага, прыйшлі ў жах. Увесь народ, ад малога да вялікага, сабраўся на ўсяночную службу ва Улахернскую царкву, дзе захоўвалася рыза Маці Божай, Яе галаўное покрыва і частка пояса, перанесеныя з Палесціны ў пятым стагоддзі. З вялікай стараннасцю і гаручымі слязамі яны звярнуліся з малітвай да сваёй апошняй і адзінай надзеі – Маці Божай. Знаходзячыся перад абліччам смерці, усе маліліся з глыбокім пакаянным пачуццём і смуткам пра грахі, з-за якіх напаткала іх бедства. Разам з усім народам у храме старанна маліўся набожны цар Леў Мудры і царыца Зоя. Шчырае пакаянне і гарачая малітва былі пачуты, і Царыца Нябесная Сама паспяшалася з’явіцца да тых, хто моліцца і суцешыць іх.
Ва Улахернскім храме ў час службы маліўся і блажэнны Андрэй, Хрыста дзеля юродзівы, і яго вучань Епіфаній (будучы патрыярх Канстанцінопаля).
У час богаслужэння святы Андрэй, узняўшы ўгору вочы, убачыў ідучую па паветры Прасвятую Уладарку Багародзіцу, азораную нябесным святлом і акружаную анёламі і святымі. Святы Іаан Хрысціцель і святы апостал Іаан Багаслоў суправаджалі Царыцу Нябесную.
Схіліўшы калена і падняўшы ў малітве рукі, Найсвяцейшая Дзева пачала са слязамі прасіць Бога за хрысціян, потым Яна зняла са Сваёй галавы покрыва-амафор і распасцёрла яго над людзьмі, якія маліліся ў храме, абараняючы іх ад ворагаў бачных і нябачных. Па малітвах Сваёй Маці Госпад явіў цудоўнае выратаванне – вораг раптам сышоў ад сцен горада.
Не толькі ў дзясятым стагоддзі ў Канстанцінопалі слёзна малілася Багародзіца, але моліцца Яна і сёння, моліцца тут, і ўсюды, і рукі Яе паднятыя да Божага Сына ў малітве заўсёды, да сканчэння вякоў.
І не толькі над прысутнымі тады працягнулася Яе покрыва, але і над усім родам чалавечым, і над усім светам.
Найсвяцейшая Багародзіца ёсць любоў і міласэрнасць, прабачэнне і заступніцтва. Яна не судзіць, але ўсіх шкадуе. Грэх міру і скрухі міру параняць Яе сэрца, на злосць Яна адказвае каханнем і слязамі. Маці Божая плача па свеце. Ці чуе наша сэрца плач Яе? Ці ведае Яе малітву і суцяшэнне? Ці ведае Пакроў Яе над нашай зямлёй?
Чалавек не самотны ў смутку. Так любіць свет чалавечы Маці Божая Сваёй матчынай любоўю, што не апускае ў малітве рук. І пакуль распасцірае Яна над намі Свой выратавальны амафор – перамагае бачных і нябачных ворагаў чалавек, які звяртаецца да Бога.
Свята Пакровы ў Праваслаўі з’яўляецца адлюстраваннем успрымання Прасвятой Дзевы Марыі як Маці, Якой пры Крыжы Хрыстовым было ўсыноўлена ўсё чалавецтва. Яна – наша агульная Маці.
У Грэцыі гэтае свята не адзначаецца так, як у нас – як вялікае свята. Хоць яўлены цуд быў там. Але бачыў гэтую з’яву святы Андрэй – славянін па паходжанні. І ў гэтым – дзіўнае сведчанне неспасціжных шляхоў Промыслу Божага.
Святлана ТАРАСЕВІЧ.
Оставить комментарий