На вытворчым участку “Петрыкаў” філіяла № 13 ААТ “Гомельаблаўтатранс” сёмы год працуе вадзіцелем грузавіка Іван Пінчук. Мужчына нарадзіўся і жыве ў Чалюшчавічах, разам з жонкай Алай выхоўвае 9-гадовую дачку Таццяну. На пытанне, ці не далёка знаходзіцца месца працы, Іван Фёдаравіч з усмешкай адзначыў, што большасць часу ён праводзіць у камандзіроўках, таму істотнай розніцы няма.
Мужчына з дзяцінства захапляўся тэхнікай. Калі надышоў час вызначацца з прафесіяй, паступіў у Акцябрскі дзяржаўны прафесійны ліцэй, дзе і атрымаў спецыяльнасць вадзіцеля. Шэсць гадоў працаваў у рыбгасе “Трэмля”, потым ездзіў на заробкі і зрэшты ўладкаваўся ў “Гомельаблаўтатранс”. Як падзя-ліўся суразмоўца, умовы яго задавальняюць, таму мяняць месца працы ў планах няма.
Спіс аб’ектаў, на якіх давялося працаваць Івану Пінчуку, даволі ўнушальны. Упэўнены, што і вы, паважаныя чытачы, чулі пра большасць з іх са сродкаў масавай інфармацыі:
– Мы працавалі на будаўніцтве індустрыяльнага парку “Вялікі камень”, Нацыянальнага аэрапорту “Мінск”. Два разы нас накіроўвалі на рамонт маста ў Жыткавіцкім раёне. Пад горадам Горкі будавалі магілёўскую аб’язную трасу. Давялося працаваць на будаўніцтве аўтамагістраляў Р-23 пад Слуцкам і М-5 каля Бабруйска, – падзяліўся Іван.
Я, у сваю чаргу, выказаў меркаванне, што гэта, напэўна, вельмі цікава, працаваць у розных кутках Беларусі, але кіроўца даў зразумець, што адносіцца да камандзіровак стрымана, бо дзе б ён ні быў, якія б аб’екты не даводзілася будаваць, у першую чаргу ён узгадвае і жадае быць бліжэй да сям’і.
Па ўсім відаць было, што суразмоўца па-мужчынску сціплы і працавіты. Таму і часу ў гаспадара не багата: у вольныя ад працы дні Іван Пінчук перабудоўвае і рамантуе набыты на малой радзіме дом, і толькі зрэдку мужчыне выпадае выбрацца на рыбалку.
Напрыканцы нашай размовы Іван Фёдаравіч пажадаў калегам здороўя, поспехаў і, канешне “ні цвіка, ні жэзла”.
Арцём ГУСЕЎ, фота аўтара.
Оставить комментарий