Узбуджальнікі агульных для чалавека і жывёл хвароб валодаюць значнай устойлівасцю да ўздзеяння розных фактараў, працяглы час цыркулююць у дзікай прыродзе. З прычыны высокай небяспекі гэтых інфекцый варта ведаць іх сімптомы і меры прафілактыкі.
Шаленства – асоба небяспечнае інфекцыйнае захворванне, агульнае для жывёл і чалавека. Перадаецца са слінай хворай жывёлы пры ўкусах, абдрапваннях, асліненні, трапленні заражаных вылучэнняў на пашкоджаную скуру або слізістыя абалонкі. Шаленства небяспечнае для чалавека, зыход хваробы – смяротны.
Заражэнне адбываецца пры кантакце з хворымі жывёламі.
Галоўнымі крыніцамі шаленства з’яўляюцца дзікія драпежнікі, сабакі і каты.
Прыкметы захворвання ў жывёл: паступова ўзмацняецца ўзрушанасць жывёлы, з’яўляецца раздражняльнасць, святлабоязь, дрыготка, парушэнне каардынацыі рухаў. Могуць праяўляцца агрэсіўныя паводзіны, жывёлы могуць кідацца і кусаць іншых жывёл і людзей. У шматлікіх дзікіх жывёл (асабліва ліс) знікае страх перад людзьмі, яны часта падыходзяць да населеных пунктаў, становяцца ласкавымі, імкнуцца аблізаць. Далей у жывёлы з’яўляюцца паралічы і курчы, што ў хуткім часе прыводзіць да іх гібелі.
Пры падазрэнні на захворванне жывёл на шаленства ўладальніку неабходна: неадкладна паведаміць пра ўзніклым падазрэнні спецыялістам дзяржаўнай ветэрынарнай службы і ізаляваць падазраванае ў захворванні жывёла
Ні ў якім выпадку не спрабаваць самастойна лячыць жывёл.
Прафілактыка шаленства сярод жывёл прадугледжвае комплекс мерапрыемстваў ад штогадовай вакцынацыі хатніх жывёл, выключэння кантактаў хатніх жывёл з дзікімі драпежнікамі і жывёламі без уладальнікаў да інфармавання ветэрынарнай службы раёна (горада) аб падазрэнні на захворванне жывёл на шаленства і выпадках пакусу сельскагаспадарчых і хатніх жывёл дзікімі драпежнікамі, сабакамі або коткамі.
Ігар ТРАЯНОЎСКІ,
галоўны ветэрынарны ўрач Петрыкаўскага раёна.
Оставить комментарий