На гэтым тыдні мы завіталі ў Раённую ветэрынарную станцыю і сустрэліся з вядучым ветэрынарным урачом-серолагам аддзела лабараторных даследаванняў Хрысцінай Дамасевіч, якая расказала пра прафілактыку захворвання жывёл і надзённыя пытанні, якія зараз вырашаюць супрацоўнікі ветэрынарнай службы.
– У дадзены момант асноўная наша задача – прафілактыка бруцэлёза. Асноўнымі распаўсюджвальнікамі гэтага захворвання з’яўляюцца дзікія жывёлы. Але, блага, з паляўнічымі наша работа наладжана добра і, пэўна, кожны з іх абавязкова прыносіць дзічыну на даследаванне, бо ведае, якую небяспеку гэта можа хаваць.
Хвароба небяспечная не толькі для братоў нашых меншых, але і для чалавека. Лятальны зыход мінімальны, але бруцэлёз цягне за сабой сур’ёзныя наступствы, як то артрыт ці праблемы падчас цяжарнасці. Распаўсюджваецца захворванне таксама даволі імкліва: калі ў статку з’явілася адна хворая жывёла, то праз месяц іх будзе ўжо 33. Таму, калі раней спробы на бруцэлёз у прыватных жывёл браліся штогод, а ў гаспадарках раз на тры гады, то зараз мы правяраем на хваробу ўсіх буронак кожныя паўгода, – распавяла Хрысціна Віктараўна.
– Калі ў статку выяўлены хоць адзін станоўчы аналіз на бруцэлёз, непазбежна будзе ліквідавана ўсё пагалоўе. Гэта вялікія эканамічныя страты, таму зараз мы прыкладаем больш намаганняў на прафілактыку, у тым ліку і тлумачальную работу сярод насельніцтва і супрацоўнікаў калектываў сельгаспрадпрыемстваў, – дадаў галоўны ветэрынарны ўрач раёна Ігар Траяноўскі.
Па словах Хрысціны Дамасевіч, адзін тэст на бруцэлёз займае каля хвіліны, але проб штодня паступае для даследавання сотні: у сярэднім – каля 500-та, у асобныя дні калегі-эпізатолагі могуць правесці і тысячу. У такім тэмпе працуюць зараз ўсе ўрачы-серолагі, каб не дапусціць захворвання жывёлы. Па словах суразмоўцы, дробязяў у прафесіі ветэрынара няма, а вось цяжкасцей хапае. “Жывёла не раскажа, што ў яе баліць, часам нават можа не падпусціць да сябе незнаёмага чалавека. Вядома, і інструментарый у ветэрынара не такі багаты, у параўнанні з галіной аховы здароўя. Мы не зробім рэнтген, ультрагукавое даследаванне даступна ветэрынару толькі ў галіне гінекалогіі. Таму падмурак нашай работы ў вялікай ступені грунтуецца на ведах і вопыце.
Нехта можа сказаць, што чалавечае жыццё больш каштоўнае і тут спрачацца не выпадае. Але мы не толькі лечым карову ці птушку, мы, па вялікім рахунку, стаім на абароне харчовай бяспекі краіны – якасці малака, мяса, яек, а змагаемся не толькі з разнастайнымі хваробамі, але яшчэ і чалавечай абыякавасцю. Многіх хвароб рагуль можна было б пазбегнуць, калі ўсе яны былі добра накормленыя і мелі належныя ўмовы ўтрымання, – тлумачыць Хрысціна.
Мы не маглі не пацікавіцца вехамі жыцця дзяўчыны. “Сама я ўраджэнка Петрыкава. У свой час я не задумвалася пра ветэрынарную спецыяльнасць – знаёмыя параілі і я паспрабавала. З першых дзён навучання ў Рэчыцкім аграрным каледжы пачала адчуваць, што лячыць жывёл мне будзе цікава. З цягам часу адчуванне, што ветэрынарыя – маё – толькі ўзмацнілася.
Працаваць пачала на пасадзе лабаранта вірусалогіі. Паралельна навучалася па спецыяльнасці біяэколаг у Гродзенскім дзяржаўным універсітэце. Пазней была пераведзена на пасаду ўрача ў аддзел сералогіі, а потым выйшла на адпачынак па доглядзе за дзіцём”, – са шчаслівай усмешкай падзялілася маці дваіх дзетак, якім зараз 3 і 5 гадкоў. “У дэкрэце я крыху засумавала па рабоце, таму на прапанову начальніка выйсці на працу датэрмінова адказала згодай. Неўзабаве мяне перавялі на пасаду вядучага ўрача аддзела лабараторных даследаванняў. Праца мне даспадобы, вось толькі атрымалася так, што няма мне ў дапамогу лабаранта, якім раней я і працавала. Спадзяюся, што годная кандыдатура знойдзецца і ўвогуле б хацелася пажадаць калегам, каб прадстаўнікоў нашай, няхай нялёгкай, але высакароднай прафесіі станавілася больш, – рэзюмавала напрыканцы размовы Хрысціна Віктараўна.
Арцём ГУСЕЎ, фота аўтара.
Оставить комментарий