Вярнуўся ў вёску і не шкадую!

Днямі мы наведаліся на палеткі КСУП “Запаветы Ільіча” і пацікавіліся ходам уборкі кукурузы на сілас.

На ўчастку скрыжавання трасы М-10 і дарогі да аграгарадка Бабунічы працаваў на камбайне Міхаіл Насека. Трактары толькі і паспявалі напаўняць прычэпы зялёнай масай і хутка выпраўляцца на выгрузку. Я падышоў да КВК-800, і Міхаіл Уладзіміравіч, прыпыніўшыся, адчыніў дзверы, рухам рукі запрасіў у кабіну і адначасова даў зразумець, што часу на перапынкі ў рабоце ў яго наўпрост няма. Далей гутарка працягвалася, як то кажуць, без адрыву ад вытворчасці.

“Родам я з Селюцічаў. Пэўны час працаваў у грабаўскай гаспадарцы, але потым, па сямейных абставінах, змяніў месца жыхарства і род дзейнасці. Зараз жа зноў перабраўся на родную Петрыкаўшчыну, атрымаў прапанову працаўладкавання і доўга не раздумваў. Ведаеце, цягне мяне да палеткаў і сельскагаспадарчай тэхнікі – тата ўсё жыццё адпрацаваў на трактары, вядома, і я з малых гадоў быў поруч з ім. Усе дзеці летам хадзілі ў ягады, грыбы, а я заўсёды разам з бацькам! Таму, атрымліваецца, вырас я ў трактары, вось і цягнуся да таго, што па душы. Маці, дарэчы, таксама ўсё жыццё працавала жывёлаводам: спачатку цялятніцай, потым даяркай, а ў апошнія гады свайго працоўнага шляху – загадчыцай фермы” – распавёў камбайнер.

Па заканчэнні школы, як расказвае 32-гадовы Міхаіл, навучаўся ў Светлагорску, абраўшы будаўнічую спецыяльнасць. Але ўрэшце ўсё адно цягнула праца на палетках. У петрыкаўскім вучэбным цэнтры атрымаў кваліфікацыю трактарыста-машыніста і з 2009 года працаваў у КСУП “Грабаў” разам з бацькам, які і стаў яго куратарам і надзейным памочнікам напачатку прафесійнага шляху.

Потым лёс скіраваў маладога чалавека ў Пінск, дзе ён працаваў у лесагаспадарчай галіне, але з нядаўняга часу мужчына вярнуўся на малую радзіму і не шкадуе. “Вядома, вялікія гарады вабяць моладзь больш развітай інфраструктурай. Але, калі разабрацца шчыра, чалавеку патрэбна не так і шмат: каб быў садок і школа для дзетак, гандлёвыя кропкі. Усё астатняе – справа густу, бо, напрыклад, я не вялікі аматар наведвання розных забаўляльных устаноў, кшталту кафэ ці рэстаранаў. Ды і ў людзей вясковых не стаіць пытанне баўлення часу – заўсёды ёсць работа па гаспадарцы, на падворку.

Зараз я жыву ў Капцэвічах, і ўсё неабходнае для майго жыцця ў пасёлку ёсць. З іншага боку, на маё меркаванне, калі знаходзішся далёка ад дому, ніякія сацыяльныя выгоды не заменяць табе родных людзей і тыя мясціны, дзе вырас. Толькі тут я паўнавартасна адчуваю сябе гаспадаром”, – падзяліўся думкамі Міхаіл Уладзіміравіч.

Працоўны дзень аграрыя пачынаецца каля 7-мі гадзін, а ў 8 гадзін яго “Гомсельмаш КВК-800” ужо на палетках. Менавіта ў дату нашай сустрэчы мужчына першы дзень працаваў на ўборцы кукурузы, дагэтуль на палетках шчыраваў іншы механізатар, а наш суразмоўца быў заняты на касьбе. “У іншыя сезоны ўдавалася прыбіраць “царыцу палёў” на плошчы каля 20 гектараў на дзень. Зараз буду намагацца, каб гэты паказчык быў не горшы, тым больш кукуруза – культура ва ўборцы не капрызная і шчыраваць на кормаўборачным камбайне можна і ў дзень, і ў ноч.

Машына, якую я прыняў новай у 2020 годзе і пасля перапынку сеў за яе руль зноў, паказвае сябе годна. Ніякіх істотных паломак не адбывалася. Праўда, асабліва ўважлівым трэба быць да прафілактыкі рухавіка і гідраўлікі, ну і, вядома, адказна адносіцца да ўсіх работ тэхнічнага абслугоўвання”, – адзначыў наш герой.

Мы прыпыніліся каля мяжы, і пасля некалькіх фотаздымкаў Міхаіл Насека зноў рушыў па полі на камбайне, бо час у гэтую пару не дазваляе прамаруджваць. Мы ж услед падзякавалі за размову і  пажадалі механізатару працоўных поспехаў.

Арцём ГУСЕЎ, фота аўтара.