Верасень – асаблівы час. Час, калі прырода, нібы мастак, бярэ ў свае рукі пэндзаль і пачынае тварыць. Першыя дні восені – гэта сапраўднае буянства фарбаў, якое зачароўвае і напаўняе душу. Золата лістоты, барвянец клёнаў, вохрыстыя адценні бяроз – усё гэта стварае непаўторную палітру, якая лашчыць погляд і абуджае самыя цёплыя пачуцці. Паветра становіцца празрыстым і свежым, напоўненым водарамі апалай лістоты і саспелых яблыкаў. Сонечныя прамяні ўжо не такія гарачыя, як летам, прабіваюцца скрозь галіны дрэў, ствараючы гульню святла і ценю, якая надае пейзажу асаблівую глыбіню.
Верасень – гэта пераходны перыяд. Ужо не лета, але яшчэ і не паўнавартасная восень. У паветры лунае лёгкая прахалода, але сонца яшчэ грэе па-летняму. Гэта час яркіх фарбаў, калі прырода нібы напрыканцы дэманструе ўсю сваю прыгажосць. Птушкі збіраюцца ў стаі, рыхтуючыся да доўгага пералёту, а палі і сады шчодра адорваюць нас ураджаем.
У гэтыя дні прыходзіць супакаенне. Мітусня летніх дзён саступае месца спакою і цішыні. Хочацца замарудзіцца, спыніцца і проста атрымаць асалоду ад моманту. Шпацыры па восеньскім парку, шамаценне лісця пад нагамі, спевы птушак – усё гэта стварае атмасферу гармоніі і спакою.
Верасень для мяне – гэта значна больш, чым проста першы месяц восені. Ён прасякнуты ўспамінамі і асаблівым сэнсам. Раней, калі я была школьніцай, верасень быў пачаткам новага навучальнага года. Усё пачыналася з чыстага ліста, з новымі падручнікамі, новымі надзеямі і планамі. А цяпер, як для настаўніка, верасень – гэта асаблівы дзень, Дзень ведаў. Бачыць радасныя твары дзяцей – гэта неверагодна натхняе і напаўняе энергіяй. Гэтая дзіцячая энергія і энтузіязм заразлівыя, яны нібы нагадваюць нам пра новыя магчымасці і пра тое, як важна падыходзіць да любых пачынанняў з адкрытым сэрцам.
Верасень – гэта час духоўнага напаўнення. Калі прырода замірае перад зімовым сном, мы таксама можам звярнуцца да свайго ўнутранага свету. Гэта час для разважанняў, для падвядзення вынікаў, для пошуку адказаў на важныя пытанні. У цішыні восеньскіх дзён лягчэй пачуць свой унутраны голас, адчуць сувязь з чымсьці большым, чым мы самі. І менавіта ў гэты пераходны перыяд, калі нашы дзеці робяць першыя крокі ў свет ведаў, Царква заклікае нас успомніць пра іншы, не менш важны пачатак – увядзенне ў храм Прасвятой Багародзіцы, свята, якое нагадвае пра чысціню, веру і адданасць.
Верасень – гэта не проста пачатак восені, гэта запрашэнне да пераменаў. Пераменаў у прыродзе, якія адлюстроўваюцца і ў нашым настроі. Гэта час, калі мы можам адпусціць старое, вызваліць месца для новага, напоўніцца сіламі і натхненнем для будучых здзяйсненняў. Гэта час мудрасці і спакою, час, калі можна атрымліваць асалоду ад прыгажосці ўвядаючай прыроды і рыхтавацца да новых пачынанняў.
Дык няхай жа гэтыя вераснёўскія дні падораць нам яркія фарбы, глыбокае супакаенне і неацэннае духоўнае напаўненне!
Святлана ТАРАСЕВІЧ, фота Святланы СОБАЛЕВАЙ.
Оставить комментарий