Днямі карэспандэнт “ПН” завітала на палеткі сельгаспрадпрыемства ААТ “Курыцічы”, дзе актыўна ідзе падкормка культур вадкімі ўгнаеннямі.
Практычна ва ўсіх гаспадарках нашага раёна актыўна ідзе падкормка азімых збожжавых.
З надыходам вясны кола клопатаў у аграрыяў значна павялічваецца – за час зімовага сну зямля засумавала па іх працавітых руках.
Па словах механізатара Сяргея Налецькі, зараз падкормка азімых ажыццяўляецца КАСамі.
Пад паняццем КАС маецца на ўвазе карбаміда-аміячная сумесь. Яе атрымліваюць шляхам дадання аміячнай сялітры ў раствораную сумесь водных карбамідаў. У выніку атрымліваецца вадкае ўгнаенне, якое зручна ўносіць, транспарціраваць і выкарыстоўваць.
– Такое ўгнаенне карыстаецца вялікай папулярнасцю, паколькі змагло даказаць сваю эфектыўнасць на практыцы на працягу доўгага часу. Звычайна ўжыванне КАС, як і любога іншага ўгнаення, накіравана на павышэнне ўраджайнасці, – дзеліцца суразмоўца.
Механізатар адкрытага акцыянернага таварыства “Курыцічы” Сяргей Налецька з тых людзей, якія мала і неахвотна гавораць пра сябе, затое шмат і добрасумленна працуюць. Пра сваю працу Сяргей Мікалаевіч расказаў сціпла: проста выконваю даручаную справу, імкнуся да добрага выніку. Усё жыццё Сяргея звязана з малой радзімай – аграгарадком Курыцічы і сельскагаспадарчай вытворчасцю. Пасля школы хлопец нават не разважаў над выбарам прафесіі: дакладна ведаў, што будзе працаваць на зямлі. “А чаму б і не? – разважаў тады малады хлопец. – Тэхніку люблю, заробак у калгасе добры, з жыллём дапамогуць, без працы ніколі не застануся, бо механізатары заўсёды патрэбныя”.
У абавязкі механізатара ўваходзіць выкананне тэхналагічных аперацый у полі, абслугоўванне тэхнікі і агрэгатаў, замацаваных за работнікам. Непасрэдна тое, чым займаецца Сяргей Мікалаевіч, – гэта дог-ляд пасеваў (апырскванне), які ўключае ў сябе перадпасяўное ўнясенне вадкіх мінеральных угнаенняў, апрацоўку палёў з ужываннем пестыцыдаў, падкормкі па вегетацыі.
– Тут я нарадзіўся, вырас, усё жыццё маё ў вёсцы і нікуды пераязджаць не збіраюся. Люблю сваю працу і пра іншую не думаю. Яна цяжкая, але мне падабаецца, і я не шкадую пра свой выбар, – кажа мужчына.
Сяргей Мікалаевіч працуе ў ААТ “Курыцічы” больш, за 20 гадоў. Тут, у аграгарадку, у Сяргея Налецькі бацькі, сям’я. З жонкай, якая таксама працуе ў сельгаспрадпрыемстве цялятніцай, гадуюць чацвёра дзетак. Старшая дачка Таццяна па мэтавым накіраванні паступіла ў Віцебскую ордэна “Знак Пашаны” дзяржаўную акадэмію ветэрынарнай медыцыны. Мілана – вучыцца ў “Рэчыцкім аграрным каледжы” і ўжо ў наступным годзе вернецца на малую радзіму заатэхнікам. Вова – вучань 6-га класа, а самая малодшая Сафійка – ходзіць у дзіцячы садок.
У гаспадарцы, як ад кіраўніцтва, так і калег пра героя давялося чуць толькі станоўчыя водгукі.
– Увага да чалавека працы – гэта велізарны стымул для нас. Кожны ўносіць уклад у харчовую бяспеку. Гэтак жа, як і рабочыя на заводзе, якія сабралі мой трактар. Калі стомлены кладуся спаць, то разумею: я не марна пражыў гэты дзень, – кажа трактарыст.
Сяргей Налецька, ужо заво-дзячы матор свайго “Беларуса”, адзначае галоўнае: “Для мяне самая вялікая каштоўнасць – мірнае неба над галавой. Сёння Беларусь выглядае так: прыгожая, дагледжаная, мірная, з ураджаем! У гэтым наша сіла”.
Марыя Тамко, фота аўтара.
Оставить комментарий