Учора мы адзначылі асаблівы юбілей – 90 гадоў нашай любімай і дарагой бабулі Красоўскай Валянціны Іванаўны. Гэта дата – не толькі нагода да свята, але і магчымасць згадаць пра ўсе тыя неверагодныя моманты, якія яна нам падаравала.
Наша бабуля нарадзілася 16 мая 1935 года ў вёсцы Залессе ў сялянскай сям’і. Нягледзячы на цяжкі час, бацькі выхавалі яе ў духу працы, шанавання роднай зямлі і сям’і. Менавіта тут, у невялікай вёсачцы, прайшло ўсё жыццё бабулі, поўнае выпрабаванняў, менавіта тут яна вучылася працавітасці і ўпартасці.
Жыццё ў вёсцы было складаным: кожны дзень быў напоўнены цяжкай фізічнай працай, але бацькі вучылі яе, што праца – гэта шлях да дабрабыту.
У час Вялікай Айчыннай вайны бабуля была яшчэ зусім маленькай дзяўчынкай. Са слязамі на вачах яна і сёння згадвае перажытыя жахі, голад і холад, як маці хавала яе разам з іншымі дзецьмі ў лесе ад немцаў. У той складаны час шасцігадовая дзяўчынка дапамагала сваёй сям’і, працуючы ў полі, даглядаючы малодшых дзяцей. Вайна навучыла яе смеласці і жыццёвай вытрымцы.
Пасля вайны бабуля як магла старалася ўнесці свой уклад у аднаўленне краіны. Пачала працаваць даяркай у калгасе “Імя Калініна” і на працягу многіх гадоў адзначалася кіраўніцтвам як перадавік. Яна была ў павазе за стараннасць і майстэрства, і многія ў вёсцы звярталіся да яе за дапамогай і парадамі. Бабуля не толькі выконвала свае абавязкі, але і актыўна ўдзельнічала ў грамадскім жыцці, навучала моладзь сваёй прафесіі. Любоў да жывёл і адказнасць дазволілі ёй дасягнуць высокіх паказчыкаў у працы. Яе ўклад у развіццё сельскай гаспадаркі быў высока ацэнены. За шматгадовую працу наша бабуля ўзнагароджана медалём “Ветэран працы”.
Бабуля выйшла замуж за вясковага хлопца Красоўскага Людзвіга Казіміравіча, які працаваў трактарыстам у гэтым жа калгасе. Разам з мужам яны выхавалі чатырох дзяцей, кожны з якіх атрымаў ад матулі шмат любові і клопату. Яна заўсёды была побач, падтрымлівала ў цяжкія часы, радасна святкавала кожны поспех. Вучыла нас быць добрымі, сумленнымі, спагадлівымі, шанаваць сям’ю і быць адданымі адзін аднаму.
Наша бабуля заўсёды была цэнтрам сям’і, арганізуючы святы і іншыя важныя падзеі. Кожнае сямейнае свята – гэта магчымасць згадаць пра сваіх родных і блізкіх. Яна рыхтавала розныя смачныя стравы, якія навучылася гатаваць ад сваёй маці, і мы ўсе разам збіраліся за сталом у бацькоўскай хаце, каб адзначыць гэтыя важныя моманты.
Ёсць у нашай юбіляршы і захапленне – кожную вольную хвіліну свайго жыцця яна прысвячае мастацтву вышыўкі. Сярод яе работ і простыя ручнікі, і складаныя кветкавыя кампазіцыі. Бабуля не толькі сама вышывае, але і навучыла гэтаму мастацтву сваіх дзяцей і ўнукаў. Бабуліна вышыўка – гэта сімвал любові, які яна перадавала нам на працягу ўсяго жыцця. Кожны член нашай сям’і атрымаў ад бабулі асаблівыя падарункі. Унукам яна вышыла прыгожыя посцілкі, у якіх усе мы адчуваем яе клопат і падтрымку. Дочкам і сыну – ручнікі з адмысловымі ўзорамі, якія сімвалізуюць сямейнае адзінства. Яе работы сталі не толькі прыгожымі прадметамі, але і сімваламі сямейнага яднання. Кожны раз, дастаючы бабуліны вышыванкі, мы адчуваем любоў і клопат, якія яна ўклала ў іх.
Наша бабуля была сведкай многіх гістарычных падзей, але яна заўсёды захоўвала аптымізм і веру ў людзей.
У свае 90 гадоў бабуля працягвае быць крыніцай мудрасці і натхнення для ўсіх нас. Яна шануе памяць пра сваіх продкаў і перадае іх вопыт нам, вучачы берагчы сямейныя каштоўнасці, традыцыі, сваю спадчыну, быць добрымі адзін да аднаго.
Сёння, у дзень бабулінага юбілею, мы шчыра дзякуем ёй за ўсе ўрокі, за клопат пра нас, за парады і падтрымку. Мы жадаем ёй моцнага здароўя, шчасця і яшчэ шмат гадоў, напоўненых радасцю і любоўю.
Дарагая бабуля, з юбілеем! Тваё жыццё – гэта сапраўдны прыклад для нас усіх.
З удзячнасцю і любоўю, дзеці і іх сем’і: 12 унукаў, 20 праўнукаў, 5 прапраўнукаў.
Оставить комментарий