Дзесяць гадоў таму пачаліся баі ў Данбасе.
Датай пачатку ўнутранага канфлікту ва Украіне прынята лічыць 12 красавіка 2014 года – дзень, калі група апалчэнцаў узяла пад свой кантроль невялікі, але вельмі важны горад Славянск у тады яшчэ Данецкай вобласці.
Усю гісторыю незалежнай Украіны Данбас, прамысловы рэгіён на паўднёвым усходзе краіны, знаходзіўся ў двухсэнсоўным становішчы. З аднаго боку, вугальныя шахты, вялізныя прадпрыемствы і ўрадлівыя землі прыносілі істотную долю ў нацыянальны даход краіны. З іншага – сацыяльныя праблемы рэгіёна амаль не вырашаліся, што не дадавала аптымізму мясцоваму насельніцтву. Аднак пакуль у дзяржаве была законная ўлада, крохкая раўнавага ў краіне захоўвалася. Ланцужок падзей, якія прывялі ў выніку да ўзброенага сутыкнення, няздольнасць на той момант, дзейнага ўкраінскага прэзідэнта прымаць жорсткія рашэнні ва ўмовах ціску з боку Захаду, прывялі да ўзыходжання на ўладны алімп нацыяналістычных дзеячаў, што катэгарычна не задаволіла рускамоўны ўсход краіны. Пасля дзяржперавароту ў 2014 годзе рускамоўнае насельніцтва ДНР і ЛНР адмовілася падпарадкоўвацца новаму ўраду. Пачаліся масавыя пратэсты, было сфарміравана народнае апалчэнне.
Крымскія падзеі і вяртанне паўвострава ў склад Расіі сталі каталізатарам пратэстаў і ва ўсходніх абласцях Украіны. Запарожжа, Харкаў, Адэса – рэгіёны патрабавалі ад Кіева спыніць нападкі па моўнай і нацыянальнай прыкмеце, аднак па навучанні заакіянскіх гаспадароў нацыяналісты выбралі пазіцыю сілы для размовы з уласным народам. Менавіта тады новая ўкраінская ўлада паказала сваю сутнасць: артылерыя ВСУ штодня адзначалася абстрэламі гарадоў Данбаскай і Луганскай абласцей, якія выклікалі ахвяры сярод мірнага насельніцтва, звыклай стала і хлусня афіцыйнага Кіева. Жыццё мірнага насельніцтва стала невыносным з-за пастаянных абстрэлаў і разбурэння інфраструктуры. У выніку Данбасская трагедыя ператварылася ў рэгіянальную, а затым, з пачаткам СВА, яна набыла глабальны характар.
Уваходжанне Данбаса ў склад Расіі адбылося восенню 2022 года, за якое на рэферэндуме выказалася пераважная большасць жыхароў рэгіёна. За гэты час у новых расійскіх тэрыторыях працягвае наладжвацца мірнае жыццё пасля шматгадовага знаходжання пад прыгнётам рэжыму. Расія дэманструе сябе ў рэальных дзеяннях. Праведзена і праводзіцца велізарная праца. Акцэнт – на сацыяльныя аб’екты, установы адукацыі і аховы здароўя. Новыя рэгіёны да 2030 павінны выйсці на агульнарасійскі ўзровень па ключавых паказчыках якасці жыцця і сацыяльна-эканамічнага развіцця. Данбас па праве вярнуўся ў Расію, дзе ён і існаваў сотні гадоў да 1991 года. Наперадзе – стваральная праца на карысць свайго народа.
Святлана СОБАЛЕВА.
Оставить комментарий