Напярэдадні Дня настаў-ніка мы завіталі ў аграгарадок Конкавічы. Не сакрэт, што ў сельскай мясцовасці школа заўсёды была нечым большым, чым толькі ўстанова адукацыі – гэта цэнтр жыцця населенага пункта, які прыцягвае не толькі вучняў, але і ўсіх тых, хто даўно атрымаў атэстат сталасці.
Дырэктар Конкавіцкай сярэдняй школы Ларыса Бычкоўская падзялілася: “Зараз у нас навучаюцца 57 вучняў і 4 дашкольнікі. Навучальны працэс забяспечваюць 19 педагогаў і 19 работнікаў тэхнічнага персаналу, 3 нашыя супрацоўнікі знаходзяцца зараз у дэкрэтным адпачынку. Маем 2 маладых спецыялістаў, гэта настаўнік фізічнай культуры Даніла Жукавец і настаўнік гісторыі Аляксандр Гвоздзь.
Для развіцця схільнасцей дзетак у нас арганізавана работа 4-ох аб’яднанняў па інтарэсах: прыхільнікі актыўнага ладу жыцця наведваюць валейбольную секцыю, аматары музыкі – “Вясёлую нотку”, танцамі займаюцца дзеці ў аб’яднанні “Вясёлка”, а пры школьным музеі займаюцца краязнаўцы аб’яднання “Спадчына”. Апрача гэтага, дзверы школы адкрытыя для наведвання кожны вечар, акрамя нядзелі, дзе рабяты займаюцца спортам.
Слушна заўважана: школа – гэта цэнтр жыцця ў вёсцы. Многія жыхары Конкавіч, асабліва пенсійнага ўзросту, прыходзяць да нас на ўсе святы і творчыя вечары. На гэтых выхадных мы рыхтуем канцэртную праграму для лю-дзей сталага веку, пасля якой будзем частаваць землякоў за “салодкім сталом”.
Ларыса Віктараўна адзначыла, што ў школе арганізавана работа атрада “Іскра”, дзе піянеры і актывісты БРСМ аказваюць неабходную дапамогу вязням Вялікай Айчыннай вайны – Марыі Козел і Фёдару Міцуры. Таксама рабяты ўзялі пад патранаж ветэранаў працы, якіх тут налічваецца 16 чалавек.
На вялікі жаль, у 2024 годзе ўстанова адукацыі не мела выпускнікоў. Разам з тым, выхаванцы Конкавіцкай сярэдняй школы заўсёды нядрэнна праяўлялі сябе ў час уступнай кампаніі. Так, выпускнікі 2023 года, якіх налічвалася чацвёра, паступілі ў Ваенную акадэмію, Гомельскі ўніверсітэт імя Францыска Скарыны, а таксама абралі спецыяльнасці кухара і цырульніка. У гэтым годзе двое з пяцярых выпускнікоў маюць намер звязаць свой лёс з медыцынай, яшчэ трое мараць атрымаць тэхнічную, настаўніцкую і цырульніцкую спецыяльнасці. З гонарам дырэктар школы заўважыла, што сярод ураджэнцаў Конкавічаў ёсць і два кандыдаты навук.
“Большая частка калектыву – гэта таксама нашыя выпускнікі. Ды і ў краме, і ў сельскім Савеце працуюць мясцовыя і гэта, я лічу, вельмі добра, калі людзі застаюцца на роднай зямлі. З іншага боку, ёсць у нас педагог з даволі аддаленай ад Конкавіч вёскі раёна. Адпрацаваўшы 5 гадоў па размеркаванні, дзяўчына адзначыла, што калі ўжо і працягваць працаваць у школе, дык толькі ў нашай. Гэта, безумоўна, вельмі прыемна, такое стаўленне – лепшая адзнака той атмасферы, што склалася сярод работнікаў нашай установы адукацыі.
На пытанне, як стварыць і захаваць добразычлівыя адносіны сярод калег, Ларыса Віктараўна на імгненне задумалася: “Складана адказаць у поўнай меры. Многае залежыць ад людзей, а яны тут падабраліся душэўныя, адказныя. Уласна я, напрыклад, ніколі не патрабавала ад падапечных асаблівага да сябе стаўлення, як да дырэктара. На роўных намагаюся выбудоўваць дыялог і з вучнямі. Я нават нейкіх спрэчак згадаць не магу, шчыра кажучы”.
Вядома, мы не маглі не пацікавіцца, пра што марыць настаўнік. “Ведаеце, хацелася б, каб школа працягвала жыццё, а для гэтага патрэбны вучні. Не адкрыю таямніцы, што людзі зараз намагаюцца з’ехаць з вёскі, ды і моладзь не спяшаецца ствараць сем’і. Не магу сказаць, што родныя Конкавічы аджываюць сваё, сюды вяртаюцца землякі. Але, у асноўным, гэта людзі, што адпрацавалі ўсё жыццё ў гарадах і вырашылі на роднай зямлі павольна правесці час заслужанага адпачынку. Кажуць, што праз пэўны час грамадзяне больш актыўна пачнуць перасяляцца ў сельскую мясцовасць, а наш аграгарадок нібыта створаны для павольнага жыцця побач з прыродай, дастаткова пагля-дзець толькі на нашу велічную Прыпяць”.
У час размовы нашу ўвагу прыцягвалі творы дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, што займалі асобны стол у кабінеце дырэктара. “Гэта ўсё работы нашых вучняў. Большасць падзелак было выканана выключна дзецьмі, іншыя – з дапамогай настаўнікаў і бацькоў. Не палічыце, што я хаваю іх у сваім кабінеце, так, наўпрост, зручней, бо работы “падарожнічаюць” па розных выставах. Вось нядаўна яны прыбылі з Гомеля”, – з цёплай усмешкай адзначыла жанчына.
Напрыканцы гутаркі Ларыса Бычкоўская звярнулася да калег з нагоды прафесійнага свята: “Перш за ўсё я жадаю ўсім работнікам сістэмы адукацыі раёна моцнага здароўя і, канечне, мірнага неба над галавою. Няхай вучні будуць стараннымі і паважлівымі да нашай працы, а выпускнікі ніколі не забываюць дарогі ў родныя школы. Здаецца, што ўсё астатняе для адукацыі ўжо створана розумам і рукамі педагогаў”.
Арцём ГУСЕЎ. Фота аўтара.
Оставить комментарий