Разам са жнівом сельгаспрадпрыемствы займаюцца нарыхтоўкай кармоў – наспеў час для другога ўкосу траў. Мы наведаліся на палеткі і пагутарылі з механізатарамі і дырэктарам ААТ “Курыцічы” пра сельскагаспадарчыя работы, планы і поспехі.
Кіраўнік гаспадаркі Мікалай Сялюк тэрмінова ўвёў у курс справы: “У планах прадпрыемства нарыхтаваць 794 тоны сена, з якіх ужо скошана 485 тон. Выкананы аб’ём нарыхтоўкі мог бы быць большым, але ў час першай касьбы траў надвор’е дыктавала нам свае ўмовы: у красавіку-маі былі даволі халодныя ночы. Затое зараз абставіны спрыяюць, што дазваляе інтэнсіўна дабраць па планавых паказчыках.
Што да сенажу, то ў нашых планах нарыхтаваць каля 8 тысяч тон – 6 тысяч тон, а гэта 75 % ад запланаванага, мы ўжо сабралі. Калі казаць пра кармавую базу ўвогуле, то ёсць падставы спадзявацца і на добры ўраджай кукурузы, таму праблемы ў забеспячэнні нашага пагалоўя кармамі мы не бачым – плануем мець як мінімум 1,5-гадавы запас, не меншы за мінулы год”.
Мы прыпыняемся на пашы з паўночнага боку ад аграгарадка Курыцічы, дзе шчыруюць механізатары Мікалай Картыннік і Генадзь Чарнобылец. Праз некалькі хвілін я рухам рукі прашу прыпыніцца трактарыста, што варушыць сена і складае яго ў валок. З машыны выходзіць Мікалай Віктаравіч (на фота), акідвае руплівым вокам сенажаць. У поглядзе яго ледзь заўважаюцца свойскае задавальненне і сціплы гонар ад праробленай працы, тым больш, што мужчына як раз і быў папярэдне заняты на касьбе.
– За дзень рыхтую сена для будучага прэсавання недзе на 40-45 гектарах плошчы. Балазе, зараз травамі мы багатыя. Не падводзіць і мой “жалезны конь” – “Беларус-восемдзесят двойка. Яго давялося істотна падрыхтаваць да палявых работ, але і вынік пільнага догляду належны – працуем без паломак і няспраўнасцяў. Няхай яму ўжо і 14-ты год, але масла рухавік амаль не бярэ, нібы новы, – дзеліцца надзённымі клопатамі механізатар.
Мужчына распавёў, што ў гаспадарку роднага населенага пункта ўладкаваўся адразу пасля школы, напрыканцы 80-х гадоў мінулага стагоддзя. Але з цягам часу перайшоў у іншую сельскагаспадарчую арганізацыю, затым працаваў качагарам у школе і нарэшце зноў вярнуўся ў ААТ “Курыцічы”. “Прычына простая – заробкі ў свой час значна ўпалі. Затое зараз аплата працы належная. Апрача гэтага і калектыў у нас зладжаны і адчуваецца чулае стаўленне кіраўніцтва. Карацей, усё добра, адзінае чаго чакаю – часу, каб хоць крыху адпачыць”, – з усмешкай адзначае Мікалай Віктаравіч.
Поруч шчыруе на прэсаванні сена Генадзь Чарнобылец. За дзень, па словах аграрыя, атрымліваецца недзе ад 150-ці цюкоў, што ў пераліку на пасяўную плошчу – каля 20-ці гектараў. “Без кармоў дакладна не застанемся, толькі б надвор’е не падвяло, каб не менш удалай была і трэцяя касьба”.
У гаспадарцы Генадзь Сцяпанавіч працуе бесперапынна ўжо 45 гадоў, з 17-гадовага ўзросту. “Прайшоў час, і трэба было ўжо майму сыну вызначацца з выбарам прафесіі. Ён вырашыў пайсці па маім шляху. Я спачатку пачаў яго пераконваць: “Мо б ты, Руслан, пашукаў больш лёгкага хлеба, сам жа ведаеш, якой працай зарабляюцца грошы хлебароба…”. Сын падумаў, але прыняў сваё рашэнне і зараз мы працуем разам. Толькі потым усвядоміў, што інакш, пэўна, і не павінна быць, бо і я ў юнацтве пайшоў шляхам сваіх продкаў – шляхам чалавека зямлі. Бацька, дзядзька і больш сталыя родныя працавалі тут, на гэтых палетках.
трымаўся годны механізатар і я ганаруся яго поспехамі. Вядома, дапамагаем адзін аднаму з тэхнікай, як і мае быць. Здаецца, ужо і 16-гадовы ўнук збіраецца навучацца на механізатара. Атрымліваецца, як то кажуць, сапраўдная дынастыя”, – усміхаецца Генадзь Чарнобылец
.
МТЗ-1221 працаўніка палеткаў мае сваё прозвішча, гаспадар называе яго не інакш, як Стары. Не складана здагадацца, што трактар паважанага ўзросту – прайшло ўжо два дзясяткі гадоў, як машына сышла з канвееру. Але вадзіцель успрымае перспектыву перасесці на новы транспартны сродак з уласцівым гаспадарскім поглядам: “Я б, пэўна, ад прапановы абмовіўся. Чаму? Бо Стары працуе як гадзіннік. Тут кожны вузел, кожны вінцік прайшлі праз мае рукі і я сам адказваю за належную работу сваёй машыны”, – пераконвае мужчына.
Дырэктар ААТ “Курыцічы” таксама адзначае: “Пэўна, наш трактарны парк самы “ўзроставы” сярод гаспадарак Петрыкаўшчыны. Безумоўна, мы маем планы па паступовым яго абнаўленні. Але варта заўважыць, што і на старой па вытворчых мерках тэхніцы нашыя механізатары належна спраўляюцца з даведзенымі задачамі, бо гэта кемлівыя спецыялісты. Іх вопыт, веданне зямлі каштоўныя не толькі ў асабістым маштабе, але і ў маштабе прадпрыемства. Таму я заўсёды раюся з нашымі працаўнікамі палёў у час планавання работ дзеля карысці нашай агульнай справы”, – рэзюмаваў кіраўнік ААТ “Курыцічы” Мікалай Сялюк.
Арцём ГУСЕЎ.
Фота аўтара.
Оставить комментарий