22 сакавіка ўся Беларусь ушаноўвала памяць трагічных падзей – 80 гадоў таму карны атрад фашыстаў спаліў на Лагойшчыне вёску Хатынь разам з яе палутара сотнямі жыхарамі, палова з якіх дзеці. Вядома, прымнажае трагізм і жудаснасць сітуацыі тое, што ў кожным куточку нашай краіны знойдзецца свая Хатынь: звыш дзевяці тысяч нашых вёсак былі знішчаны фашысцкімі захопнікамі, з якіх 5295 акупанты і іх паплечнікі спалілі разам з жыхарамі. Адна з такіх – Людзвіноў.
Напамінам страшных падзей стаіць тут маўклівы манумент, што ўяўляе сабой дзве постаці: сталага мужчыну ў ваеннай форме і прысеўшую поруч дзяўчыну. Разам яны нібы схіляюцца над спаленай у сакавіку 1943 года вёскай і жудасна знішчанымі жыхарамі. Сама назва Людзвіноў нібы паказвае на месца, дзе жылі і працавалі, знаходзілі сваё шчасце людзі. Але разам з разуменнем станоўчага сэнсу назвы населенага пункту, мясцовыя добра ведаюць і сумную гісторыю пра памяць ліхалецця, што паўстала з агню.
Распачаў мітынг-рэквіем сваёй прамовай старшыня райвыканкама Аляксандр Кохан. Сярод слоў пра захаванне памяці і шанаванне сваёй гісторыі ён асабіста звярнуўся да падрастаючага пакалення, нагадаўшы, што менавіта моладзі, у ланцугу пакаленняў, варта годна і паважліва пераймаць спадчыну зберажэння святой праўды пра пакуты нашых продкаў, што коштам свайго жыцця захавалі незалежнасць і здабылі мір на нашай зямлі.
Жудасную гісторыю пра генацыд беларускага народу распавёў прысутным пракурор раёна Сяргей Таболіч. Супрацоўнікі пракуратуры і зараз расследуюць страшныя справы знішчэння нашых землякоў нацыстамі і робяць выснову: забітых і закатаваных мірных жыхароў больш, чым мы ўяўлялі да апошняга часу.
Трагічную гісторыю Людзвінова расказала Марыя Корж, якая захавала яе з першых вуснаў – ад сведак таго бесчалавечнага агню і папялішча.
Са зваротным словам ад моладзі выступіла першы сакратар райкама “БРСМ” Васіліна Маслава, а ўдзельнік міжнароднага праекту “Цягнік Памяці”, вучань Курыціцкай сярэдняй школы Ілья Боўсун разам са старшынёй райарганізацыі Беларускага грамадскага аб’яднання ветэранаў Уладзімірам Жукаўцом адкрылі на мемарыяле шыльду. Цяпер QR-код дазволіць кожнаму, хто прыпыніўся каля помніка, праз гаджэт далучаны да сусветнага павуціння, даведацца пра трагічныя падзеі, што адбыліся ў вёсцы 80 гадоў таму.
Пасля літургіі настаяцеля Курыціцкай царквы іконы Божай Маці “Неспадзяваная Радасць”, прысутныя ўшанавалі хвілінай маўчання ахвяр ваеннага ліхалецця і ўсклалі кветкі да манумента. Памяці ўсіх загінуўшых у час Вялікай Айчыннай вайны прагучаў у паветры “ваенны салют” з некалькіх стрэлаў.
Увазе прысутных былі прапанаваны вакальныя кампазіцыі. Некаторыя з удзельнікаў мітынгу-рэквіема не стрымалі слёз. Напрыканцы самыя маленькія ўдзельнікі мерапрыемства выпусцілі ў неба папяровых галубоў на паветраных шарах, з надрукаванымі пажаданнямі дабра, міру, стварэння і росквіту.
Арцём ГУСЕЎ, фота аўтара.
Оставить комментарий